BLOG / Winkelen

Mijn nichtje heeft een brugklasoutfit nodig en daar help ik haar graag bij, al was het alleen al omdat ik mijn eigen middelbare school-carrière begon in een diarreekleurig Bert en Ernie-shirt.

Vol goede moed gaan we op kledingjacht, samen met haar zus, maar niet voordat we uitgebreid hebben geluncht op een terras. De puberzussen lichten zorgvuldig toe waarom ze allebei als vegetariër door het leven gaan, om na een kijkje op de kaart unaniem te besluiten dat ze trek hebben in een broodje hotdog, want nou ja, ze zijn eigenlijk flexitariër. Twintig minuten later prikken de dames beduusd in een immense homp worst, die helemaal niet lijkt op de bescheiden hotdog van de Hema, en bij nader inzien best ingewikkeld te verteren is met de slotjesbeugel die vanochtend is geïnstalleerd.

Wanneer de worsten met moeite half opgegeten zijn, huppelen de meiden doelgericht naar hun lievelingswinkels. Ze stuiteren euforisch langs de rekken naar de paskamers, zodat ze hun vondsten meteen kunnen uitproberen. Daar blijkt dat ik een replica ben van mijn moeder, want als het gordijn open schuift hoor ik mezelf dingen zeggen als “dat shirt is gewoon een lor”, “dit lijkt nu leuk maar na twee keer wassen valt het uit elkaar” en “vind je dat zelf mooi, die blote buik…?” De verstandige dames hebben mijn kritische blik echter amper nodig: ze beredeneren hun aankopen grondig en rekenen niets af zonder goede argumentatie.

Nadat er tenslotte nog een muts met kattenoren wordt gescoord, die meteen op moet ondanks de zomerse temperaturen, is het koopgeluk compleet. Mijn bijna-brugger-nichtje somt tevreden steeds opnieuw één voor één al haar aanwinsten op, waarna ze verrukt uitroept hoe ontzéttend ze dit allemaal nodig had, vóóral de kattenmuts, echt al wéken. Haar oudere zus is eveneens uitermate content met haar aankopen, en ik zie mijn kans schoon om ook zelf nog snel een outfit te scoren.

Ik pas middenin de winkel een hemdje, half over mijn kleren heen. Omdat ik niet kan kiezen, besluit ik het item gewoon in alle drie de beschikbare kleuren te kopen. De zussen kijken me verongelijkt aan. “Maar… je hebt het nu helemaal niet goed gepast..!” zegt de één. “En ga je er niet gewoon eentje kiezen? Of heb je er echt drie nodig?” zegt de ander. Ik mompel wat en reken beschaamd af. Morgen ga ik nog maar even alleen winkelen, want het is een stuk makkelijker om een gat in je hand te hebben als je niet met twee wijze pubers op pad bent.

3 Comments

Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *