BLOG / Roze
Een kleurenanalyse, dat leek mij en een vriendin een leuk uitstapje. Niet dat ik advies nodig had, want ik wist allang dat pastelroze me geweldig stond. De analiste dacht daar anders over. “Met deze kleur val je he-le-maal weg”, zei ze, terwijl ze afkeurend naar mijn lievelingsvest keek.
Jasjes, blousjes, vestjes, lipgloss, nagellak, interieur: al jaren worden ze gedomineerd door mijn geloof in pastelroze. In winkels word ik als een magneet naar lichtroze objecten toe gezogen. Na aankoop ziet vervolgens niemand het verschil tussen het oude en nieuwe pastel. Als ik vriendinnen wijs op mijn net aangeschafte outfit, zeggen ze aarzelend: “Hier heb je er toch al vier van?”
Misschien voelde ik stiekem al aan mijn water dat dit zo niet langer door kon gaan. Maar op het oordeel van de analiste was ik niet voorbereid. Door het grote contrast tussen mijn haar en huid moest ik mijzelf van haar bekeren tot donkerrood, donkerblauw en donkergroen. “Je ziet er fantastisch uit in donkere, krachtige kleuren. Lichte kleuren zijn voor jou vééééééél te flets!”, aldus de kleurenkaart die ze in mijn handen drukte.
Ik probeerde nog indruk te maken met mijn lievelingslippenstift, vast onderdeel van mijn signature look. Ik legde uit dat de stift binnenkort helaas uit het assortiment ging. “GODZIJDANK!!!” riep de analiste uit. Ze had een veel betere stift in de aanbieding, een donkerrode. Ik stribbelde tegen, maar de spiegel was onverbiddelijk. Ik zag er vrouwelijker en volwassener uit dan ooit. Beduusd keerden we terug naar huis, ook omdat mijn vriendin haar favoriete knalgroene en -rode outfits moest gaan verruilen voor vijftig tinten grijs.
Dus nu zie je me al een tijdje in donkerrood, donkerblauw en donkergroen. Ligt mijn lievelingslippenstift ergens in een la. Heb ik zelfs mijn kast ontdaan van al haar pastelroze, waardoor er geen kledingstuk overbleef. En moest het thuisfront erg wennen aan de metamorfose. “Je bent ineens zo dónker!!!” riep hij wekenlang verward uit. Maar ik krijg vooral veel complimenten. Dat ik er goed uitzie, pittig, volwassen; niet als een fletse suikerspin.
Ik heb één blousje bewaard, gewoon om het af te leren. Toen ik het aan had op mijn werk, riep mijn collega: “Hee, dat mag toch niet meer?! Dat andere staat je zó veel beter!” In de spiegel van het toilet moest ik tot mijn verdriet hetzelfde concluderen. Vaarwel pastel, het waren mooie jaren.