BLOG / Ontspannen
Regelmatig reizen mijn man en ik af naar het familiehuisje in het bos, waar we volgens een uitgekiend protocol enorm gaan ontspannen. Samen relaxen lukt ons daar fantastisch, maar dat is wel eens anders geweest.
Toen we elkaar net leerden kennen, constateerden we al snel dat we op een totaal andere manier tot rust kwamen. A. deed dat door als een fossiel aaneengesloten zevenentwintig afleveringen van zijn lievelingsserie (meestal iets met veel borsten en bloed) te bekijken. Bij voorkeur zonder de gordijnen te openen, al helemáál niet als het buiten stralend zomerweer was.
Ik daarentegen MOEST IETS ONDERNEMEN, want stilzitten was absolute tijdsverspilling. In mijn studententijd had ik behoorlijk wat talent voor vegeteren en keek ik dagenlang MTV-marathons vanuit bed, maar een werkend leven maakte tijd schaars, en dus wilde ik al mijn vrije momenten gaan ‘benutten’. Bovendien ben ik al mijn hele leven een soort hond die moet worden uitgelaten: een dag geen frisse lucht en actie maakt mij compleet kriegel.
Het gevolg van dit verschil was, dat we uiteindelijk allebei niet ontspanden. Ik stuiterde door het huis en commandeerde A. van de bank af, de zon in, terwijl A. vurig wenste dat ik samen met hem een film zou kijken zonder er continu doorheen te springen en tetteren, al was het maar één keer. We hielden beiden halsstarrig vast aan onze eigen ontspanplannen en een compromis was geen optie.
Totdat ik ondervond dat alle gaten in je agenda vullen niet bepaald zaligmakend is. En ik me realiseerde dat ik weer moest leren vegeteren. Ineens bekeek ik mijn eega met andere ogen: hij had een gave die ik niet had! Hij kon de boel de boel laten en als een plant de dag doorkomen. Man, wat werd ik daar agressief van, maar jeetje, wat knapte hij ervan op. Want na zo’n dag kroop hij als een vlinder uit zijn cocon, terwijl er bij mij weinig vlinder overbleef, dankzij mijn eindeloze geraas.
Dat was het nieuwe begin van gezamenlijk ontspannen. Ik liet me door A. overtuigen van een paar Netflix-series (zonder borsten en bloed), waardoor ik nu samen met hem als een fossiel aangesloten zevenentwintig afleveringen van onze lievelingsserie kan kijken. En hij accepteerde op zijn beurt de onrustige hond in mij, zodat hij met lichte tegenzin maar zonder mokken met me mee naar buiten gaat, de zon in. Ik een bingewatcher, hij een frisse neus: het maakt ons samen heel tevreden.
Bron afbeelding: www.compfight.com