BLOG / Naam
In een helpdesk-chatgesprek vraagt de medewerker hoe ik heet, omdat in haar script staat dat het contact daar persoonlijker van wordt. “Goedemiddag Careline!”, tikt ze familiair terug na mijn toelichting.
Ik heb nog nooit iemand ontmoet die hetzelfde heet als ik, waardoor je zou kunnen zeggen dat ik een tamelijk unieke naam heb. Een creatieve vernoeming, bedacht door mijn ouders. Op zich heel leuk, omdat je nooit een van de vele Mariska’s was in de klas, en iedereen meteen wist dat het over jou ging als je naam werd genoemd. Maar de keerzijde is, dat regelmatig niemand weet hoe je nou eigenlijk écht heet. En dus doet men maar wat.
Hoe groot en nadrukkelijk ik mijn naam ook onder mijn e-mails zet: de reacties met ‘beste Corine/Cornelia/Coreline/Caroline/Christine’ zijn niet te tellen. Met dat tellen ben ik dan ook maar gestopt. Er zijn zelfs mensen die mijn naam na twee jaar nog steeds niet goed uitspreken of schrijven. Zelf probeer ik namen juist zo goed en zo snel mogelijk te onthouden, maar dat zal wel een soort van traumadeformatie zijn, als dat woord überhaupt al bestaat.
Toen ik voor het eerst mijn intrede deed bij mijn schoonfamilie, ontstond daar echter een nieuw probleem. Mijn naam leek nogal op die van mijn voorgangster en dit leidde zo nu en dan tot een verspreking. Al corrigerend keek iedereen me dan geschrokken en angstig aan, behalve de neefjes van mijn man. Die zagen deze naam namelijk als een werktitel voor elke willekeurige vrouw die A. mee naar huis nam, en waren zich van geen kwaad bewust.
Een tijdje gedoogde ik hun verouderde aanspreekvorm. Maar toen er na een paar maanden nog geen sprake was van vooruitgang, vond ik het mooi geweest. Ik riep ze weg van hun potje voetbal en richtte het woord tot hen. “Jongens, ik moet jullie heel even iets duidelijk maken. Ik ben een ander persoon en ik heb een andere naam, dus laten we afspreken dat jullie me voortaan noemen zoals ik heet, oké?”
De jochies haalden hun schouders op, knikten woordeloos en renden terug naar het grasveld, waar hun onafgemaakte spel op ze wachtte. Het is vanaf die dag nooit meer misgegaan. Dus misschien moet ik de helpdeskmedewerker ook maar eens bij me roepen voor een indringend gesprek, samen met al die anderen die niet goed kunnen horen en lezen.