BLOG / Metamorfose

A.’s goede vriend M. is verhuisd, maar heeft door zijn drukke baan nog steeds geen tijd gevonden om een post-studententijd interieur aan te schaffen. Onmiddellijk ruik ik een project.

Tijdens het verkassen heeft de verhuiscrew die arme, drukke M. de godganse dag ingewreven hoe stom en zinloos het verslepen van oude meuk wel niet is. Vol medelijden hoor ik dit verhuisverslag aan, waarna ik een magistraal idee krijg en M. met glimmende ogen voorstel om hem te helpen bij een kleine metamorfose. Hij stemt in, maar heeft alweer spijt wanneer ik hem stuiterend begin te vragen naar zijn budget (“Niet te klein, toch?”), meubels en lievelingskleuren.

Toch annuleert hij onze afspraak niet, zodat A. en ik op een zonnige zaterdag naar Groningen rijden. Bij M. binnengekomen lukt het me amper om een slok te nemen van mijn thee, want ik wil de boel meteen opmeten en fotograferen, terwijl ik M. uithoor over zijn woonwensen. Bezorgd kijkt hij zijn woonkamer rond, zich vermoedelijk afvragend waarom hij in vredesnaam in zee is gegaan met een hormonale, nestel-opdringerige, zwangere vrouw. Veel tijd om zich te bedenken heeft hij echter niet: de zwangere vrouw heeft honger als een uitgemergeld paard, en wil op pad.

In de Ikea aangekomen snellen we naar het restaurant. Wanneer M. bekent dat hij nog nooit de befaamde Zweedse balletjes heeft genuttigd, staan A. en ik er op dat hij die vandaag eet, naast het enorme broodje dat we al op ons bord hebben gehengeld. “Mogen wij drie keer acht balletjes, alsjeblieft?”, vraagt A. aan de jongen boven de sissende pannen. “MAAK DAAR MAAR DRIE KEER TWAALF VAN!”, vul ik indringend aan.

Met niet één, maar drie uitpuilende buiken treden we vervolgens het enorme woonwalhalla binnen. We becommentariëren de stijlkamers en inventariseren wat wel en niet mooi is. We blijken vooral een hoop niet mooi te vinden, totdat A. wat VT Wonen-inzichten uit zijn hoge hoed tovert. Vanaf dat moment gebruiken we termen als ‘een statement maken’ en ‘speels combineren’ alsof we nooit anders hebben gedaan, en schaffen we pardoes een volledige zithoek, twee lampen en nog wat accessoires aan.

Terug bij M. thuis kunnen we niet wachten om de metamorfose in praktijk te brengen. Vijf minuten later bekijken we opgetogen het resultaat. Wat staat dat kleed goed! En die kussens! En die salontafeltjes! Wat is het een eenheid, wat is het fris, wat is het gezellig! Eigenlijk raken we niet uitgepraat over onze briljante esthetische vondsten, maar we zijn moe en moeten naar huis. Tevreden rijden A. en ik terug naar het zuiden. Metamorfoses en blije metamorfose-ontvangers: niets op de wereld is leuker.

 

 

Bron afbeelding: www.compfight.com

2 Comments

Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *