BLOG / Kit II
“Weten jullie zeker dat het een katertje is…?”, vraagt de dierenarts, terwijl ze geconcentreerd tegen het kruis van onze kat aanduwt, die kermend dit ongewenste onderzoek ondergaat.
We knikken, want de fokker heeft Kit als een jongetje aan ons verkocht, al was hij wel de kleinste van de drie broertjes. De dierenarts steekt haar hoofd nog wat verder tussen de twee kattenpootjes en kijkt dan op. “Sorry, maar ik kan er echt geen kater van maken. Het is gewoon een poes!” A. fronst zijn wenkbrauwen en Kit kijkt ons ongelukkig aan. “Een poes..?” stamelt A. verbaasd.
Ondertussen doorstaat onze dappere transgender het toedienen van twee inentingen, waarna de arts de vlooienkam erbij pakt. Ze haalt de kam door Kit’s vacht en kijkt ons opnieuw vriendelijk aan. “Zie je dit? Er zit poep in de kam! Ik zal haar meteen wat tegen vlooien geven, want die heeft ze. Die nemen kittens vaak mee uit het nest.” Nu betrekt A.’s volledige gezicht. “Vlooien…?!?!” brengt hij vol weerzin uit. De dokter stelt tenslotte vast dat Kit een kerngezond en normaal dier is, maar A. lijkt het niet meer te horen.
“Het is dus ineens helemaal geen kater!!!” roept hij teleurgesteld uit als we weer buiten staan. Ik lach, want steriliseren kost weliswaar wat meer bij een meisje, maar verder is een kat een kat, en ‘Kit’ kan ook prima voor een poes. Wel heb ik ineens het idee dat ik overal beestjes voel kriebelen. “En ze heeft vlooien Cor!!!” vervolgt A. zijn relaas, terwijl hij me verwilderd aankijkt. “We moeten ALLES stofzuigen, hoor je dat. Ik trek het volledige huis overhoop!” Na deze woorden beent hij naar huis, het kooitje met een onthutste Kit stevig in zijn hand.
Thuisgekomen begint hij als een bezetene hoezen van kussens te trekken en meubels van hun plek te schuiven. Daarna trekt hij hijgend de stofzuiger uit de kast. “Kun je daar alsjebliéft nog héél even mee wachten?!?” smeek ik. Volgens de dierenarts is een kat vaak behoorlijk van slag na een inenting, en voor Kit staat het geluid van de stofzuiger gelijk aan een bijna-doodervaring. A. kijkt me meedogenloos aan: hij heeft net gelezen dat een volwassen vrouwtjesvlo vijftig eitjes per dag kan leggen.
Er volgt een oorverdovende stofzuigsessie van zeker een uur, waarbij er hoekjes worden schoongezogen die nog nooit van hun leven een stofzuigerslang hebben gezien. Kit kijkt trillend vanaf haar stoel toe hoe haar vers veroverde territorium verandert in een levensbedreigende zee van herrie. Inmiddels zit er geen vlooienpoep meer in de kam en is Kit weer helemaal de oude, maar A. klaagt wel dat ze niet genoeg bij hem op schoot komt zitten. De tijd heelt hopelijk alle kleine kittentrauma’s.
Bron afbeelding: www.compfight.com