BLOG / Kerstboom
Hè, gezellig, mijmer ik. Laten we als lichtpuntje in die stomme, eindeloze Corona-tijd een kerstboom opzetten met het gezin. Vredig en knus. Kerstliedjes aan, stralende gezichten, familiegeluk.
De boom wordt, oh zo aandoenlijk en idyllisch, zorgvuldig door mijn zoon Bram en zijn vader samen uitgezocht en aangeschaft. Grote boom in de auto, uitermate interessant als je twee bent en mee mag, wel een beetje veel aarde in de achterbak vindt papa, maar goed, de boom is binnen!
Na een tijdje afwachten in de tuin, mag de boom dan eindelijk het huis betreden. Hij is een tikje zwaar, maar A. denkt de boom even snel te kunnen tillen door hem bij de stam te pakken. Aii, boom met wortels en al uit de pot. Nog meer aarde. Dit keer verspreid over tuin en woonkamer. “Ohh, kijken, kijken, kijken!!!” roept Bram terwijl hij opgewonden door de plakkerige klei heen en weer rent, en daarna over het vloerkleed, en daarna door de rest van de woonkamer.
“Gloeiende gloeiende, hier heb ik dus zó’n hekel aan met zo’n boom, al die zooi!” moppert A., terwijl hij verwoede pogingen doet om de boom terug in zijn pot te krijgen, wat onmogelijk blijkt. De pot uitgraven is de enige remedie, wat een nog grotere ravage oplevert. Ondertussen probeer ik het snoer met lampjes te ontwarren en heeft Bram de doos met kerstversiering open gekregen. “Ohhhhh, kijk ‘es, alle ballen!!!” roept hij als hij één voor één de kerstballen onder de bank rolt.
De boom is terug in zijn pot en wanneer A. hem opnieuw het huis in tilt, struikelt hij over zijn eigen schoenen op de mat. Nog meer aarde. Bram juicht. Ik knik bemoedigend naar de stofzuiger. A. verdwijnt kerstboom-moe naar boven.
Eindelijk heb ik het lampjessnoer ontward. “Mag ik bal hangen? Mag ik bal hangen? Mag ik bal hangen? Mag ik bal hangen?” vraagt Bram verwachtingsvol, terwijl hij nog meer ballen door de kamer laat stuiteren en nu ook een parelslinger heeft gevonden waarmee hij alle overige inhoud uit de doos met versiering trekt. Ik drapeer de lampjes om de boom. Bram trekt een paar kerstballen kapot. Stekker in het stopcontact. Geen licht, lampjes stuk. “Mag ik bal hangen?”, vraagt Bram nog maar eens een keer.
Ik parkeer mijn zoon voor Peppa Pig en A. komt, na een paar keer diep ademhalen op zolder, toch weer even helpen. Ineens doen de lampjes het, we weten allebei niet waarom. Ik verdeel de ballen zorgvuldig, Bram komt nog even plichtmatig (ogen half richting Peppa) een glitterkerstboom en glitterhert in de boom duwen, en het begint ergens op te lijken. De kat komt binnenlopen, snuift aan de boom, en loopt vervolgens ongeïnteresseerd verder richting haar voerbakje.
Het ding staat. De lampjes branden. Kat en kind laten het object met rust.
Gelukkig is het maar één keer per jaar Kerst.