BLOG / Impulsief

M’n man en ik zijn sterren in het overpeinzen van keuzes, maar we willen óók eens iets impulsiefs doen. Dus besluiten we dat we een kitten gaan kopen, gewoon, omdat we er blij van worden. 

Stiekem is de beslissing om een huisdier te nemen niet uit de lucht komen vallen, want we praten al maanden (of zelfs al jaren?) over de aanschaf van een hond. We willen heel graag een beestje over de vloer, zoveel is zeker. Maar de komst van een hond blijft bewerkelijk zolang we daar niet het geschikte huis voor hebben, en we zijn het wachten op een dier zat. Een kat vereist iets minder werk dan een hond en is net zo goed een leuk en gezellig beest. Kortom, besluit genomen, klaar, actie!

“Wij gaan een ‘M&M’tje’ doen!”, zeg ik trots tegen mijn zus, M. Zij en haar eega, die eveneens een naam met een M. draagt, zijn onze tegenpolen, onder andere op het gebied van besluitvorming. Wat maandagochtend is bedacht, wordt maandagmiddag uitgevoerd, of het nu de aanschaf van een meubel, hond, kind of huis betreft. Mijn zus kijkt me ongelovig aan. “Ben je al bij het asiel geweest?” “Ja, nee, want…” sputter ik. “En heb je al een nestje bezocht?” Ik schud mijn hoofd. “Dan is het geen M&M’tje meer, want het duurt alweer véél te lang”, lacht ze triomfantelijk.

Wacht maar, denk ik opstandig, die kat gaat er sowieso komen, en snel. Ondertussen lezen A. en ik alles over kittens, katers en poezen, want ja, je moet natuurlijk wel een beetje weten waar je aan begint, en waar je op moet letten als je zo’n kleintje uitkiest. We bestuderen rassen, niet-rassen, kattengedragingen, to do lists en verzorgingsinstructies. We lopen het huis na op ruimte voor een kattenbak, krabpaal en de mogelijkheden om naar buiten te gaan, op kattenavontuur. We kijken eindeloos kitten-filmpjes op YouTube en discussiëren uitgebreid over kittennamen.

Maar dan bedenk ik me dat ik wel écht nog even uit moet zoeken of ik eigenlijk niet allergisch ben voor katten, omdat ik een gevoelige huid heb. Het zou hartverscheurend zijn als die kat daardoor pardoes weer de deur uit moest! Ik bestel via internet een of andere obscure allergietest, die blijkt te bestaan uit zeventien onderdelen, inclusief een naald en een bloedbuisje. Op een late vrijdagavond voert dokter A. de test als een heuse scheikundige uit, terwijl ik moord en brand mekker over mijn bloedende vinger, waar hij net véél te diep en hééélemaal verkeerd die enorme naald in stak.

Natuurlijk blijkt uit de test dat ik niet allergisch ben, waardoor de weg naar een kittennest officieel wordt geopend. Dus speuren we nog iets hardnekkiger de Marktplaats-advertenties met nestjes af en roepen we ooooh en aaaah bij alle snoezige kittensnoetjes. “Kunnen we eigenlijk nog wel een hond nemen als die kat er is? Of accepteert die kat dat niet?”, werp ik vervolgens een nieuwe overdenking op. Die kitten komt er, hoor, heus. Maar wel pas als we klaar zijn met het analyseren van ons impulsieve besluit.

 

Bron afbeelding: www.compfight.com 

4 Comments

Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *