BLOG / Huisgenoot
Ik ben dol op mijn nieuwe huis. De locatie, mijn kamers, mijn huisgenoten, het dakterras: ik word er nog steeds ongelofelijk vrolijk van. Maar over één ding ben ik iets minder euforisch. In een oud grachtenpand woont De Mens namelijk nooit alleen. Hij wordt vergezeld door De Muis.
Op dit moment kijk ik De Muis recht in de donkere kraalogen. De Muis verschanst zich al een kwartier achter de koelkast, klaar om de kamer te kruisen. Om de paar seconden steekt hij voorzichtig zijn kleine bruine kop om de hoek. Wanneer ik zijn richting op kijk springt De Muis verschrikt weg. Maar na een paar blikken te hebben gewisseld is De Muis blijkbaar over zijn ogenschijnlijke gêne heen. En dus is hij zojuist begonnen aan de restjes Indische cake en chipskruimels onder mijn tafel.
Het is de nieuwe politiek die De Muis in ons huis bedrijft: schijt aan De Mens. Eerst was De Muis nog ietwat bevreesd en had hij ontzag voor De Mens in het pand. Wanneer De Mens in de kamer bezig was, hield De Muis zich angstvallig verborgen. Alleen de vloer – zonder stofzuiger ineens volledig van kruimels ontdaan, maar bezaaid met keutels – verraadde de aanwezigheid van De Muis. Wanneer het licht uitging en De Mens ging slapen, werd De Muis wakker. Alsof De Muis moedig voorop ging en met trompetgeschal aankondigde dat de kust veilig was, waarop de overige Muizen in polonaise volgden. Vreten maar!
Helaas zijn tijden van respect voorbij. Inmiddels verorbert De Muis ongegeneerd zijn diner in mijn vuilnisbak terwijl ik er praktisch naast zit. De Muis zwaait nog net niet naar me, maar soms meen ik een triomfantelijke blik in zijn donkere ogen te bespeuren: “Joehoeee! Je kan boos naar me kijken, maar tis hier fantastiiiisch…!”
Laatst, toen mijn huisgenoot De Muis die al enige tijd in onze prullenbak bivakkeerde van het leven beroofde met een grote tuintegel, heb ik moord en brand geschreeuwd. Dierenmishandeling! De Mens vermoordt Het Beest!
Maar dat was vóórdat De Muis van achter de boiler mijn afwaswater in sprong en hulpeloos rondjes tussen vorken en kopjes zwom. De Muis tegen mijn voet aanrende. Ik na een avondje uitgaan op de stoel stond te gillen terwijl De Muis paniekerig om me heen rende. Alle potentiële voedselbronnen zijn verstopt en ik ruim op als een malle. Het mag niet baten. De Muis heeft een thuis gevonden. Voorlopig gaan hij en zijn familie nergens heen. Ook niet wanneer gezinsuitbreiding zich aandient. En dat is zo ongeveer elke week.
Rest mij slechts één oplossing. Ik weet een véél mooiere plek voor De Muis. Een plek waar geen Mens is die zijn voedsel in grote Xenos-bakken verstopt. Of de muizentrommelvliezen laat klapperen met een geschrokken uitroep. Een plek van vrede, een overvloed aan spijzen, melk, honing en Vrolijke Muizen.
Ik kijk De Muis vriendelijk in de bruine kraalogen en wijs bemoedigend naar de muizenkorrels met pindakaas.
(bron afbeelding: www.compfight.com)