BLOG / Globalitraumatisering

Ik weet nog dat we bij aardrijkskunde leerden dat de wereld een ‘global village’ werd. Verder weet ik overigens helemaal niets meer van aardrijkskunde, maar dit maakte indruk.

Door de komst van vliegtuigen, telefoon en internet werd de wereld steeds kleiner, aldus ons lesboek. Hartstikke handig voor van alles en nog wat: handel, kennisuitwisseling, communicatie. En dankzij de welvaartmaatschappij was ook reizen ineens voor Jan en Alleman weggelegd. Kortom, onze leefomgeving beperkte zich niet meer tot de dorpskern van Bunnik, want de complete wereld werd ons ‘dorp’.

Nu ben ik zelf nooit een enorme reiziger geweest (daar schrijf ik nog wel een keer een apart stukje over – wist je dat je tegenwoordig een soort geslachtsziekte hebt als je niet gaat backpacken in Zuid-Amerika?) Wel verzamelde ik onbewust een hele groep reislustige mensen om me heen. Zelfs als ze aanvankelijk niet zo geïnteresseerd waren in het exotische, begonnen de landsgrenzen ze gaandeweg toch te beperken en beklemmen. En zo gingen mijn vrienden stuk voor stuk een tijdje in het buitenland studeren, stage lopen, werken of rondreizen.

Ze waren natuurlijk niet in hun eentje in dat andere land. Er liepen bijvoorbeeld ook allerlei appetijtelijke mannen en vrouwen rond. En ja, je kon er op wachten: De Liefde kwam op hun pad. Grote, alles overstijgende liefde, waarvoor je je leven radicaal wilde omgooien. Omdat dit gevoel veel verder ging dan cultuurverschillen en kilometers.

Al snel bleek dat mijn vriendengroep een abonnement had op deze grote, alles overstijgende liefde. Vriendin 1 verhuisde voor haar vriend naar China, vriendin 2 vertrok voor de liefde naar Engeland, vriend 3 ontmoette een Duitse en vriendin 4 vloog voorgoed naar Amerika om eindelijk een leven met haar man te kunnen starten. Met heel mijn hart was ik blij voor ze, want als zij gelukkig zijn, ben ik dat ook!

Helaas is het daardoor wel steeds leger geworden in de stad. Even bij elkaar aanwaaien is er niet meer bij, waardoor we het leven en Boer Zoekt Vrouw via Whatsapp of Facetime moeten analyseren. Bijpraten, dat gaat heel erg goed via moderne communicatiemiddelen. Maar samen avonturen beleven, een avond woordeloos bankhangen of elkaar stevig knuffelen als dat even nodig is, lukt minder goed over de telefoon. “Misschien moet je ook een paar nieuwe vrienden gaan maken…”, zegt mijn moeder bemoedigend. Dat wil ik helemaal niet. De oude waren meer dan prima!

Als iemand me nu enthousiast vertelt dat-ie een woest interessante Tinderdate heeft, is daarom structureel mijn eerste vraag: “Waar komt-ie vandaan?!!?” “Hij komt uit Parijs”, appte een vriend een keer terug. “NEEEEEEEEEEEE GEEEEEEEN FRAAAAAAAAANSMAN!!!!!” reageerde ik. De vriend beloofde me dat hij alleen verder zou daten als de Fransman voor altijd in Nederland zou blijven plakken.

Die belofte heb ik vaker gehoord. Gelukkig valt ook Frankrijk onder onze ‘global village’…

 

Bron afbeelding: www.compfight.com